Dżudi

Kto czyta Grochole pewnie spotkał się nie raz z opinią, że są to książki napisane prostymi słowami, które nie zmuszaja czytelnika do myslenia. I tu muszę się z Wami zgodzić! Ale są to również książki przy których można się dobrze zrelaksować, świetne do przeczytania po cieżkim dniu – ot tak do poduszki.

 




Pierwsza cześć z serii „Aniołów i żab” zatytułowana  „Nigdy w życiu”  napisana jest z dużym poczuciem humoru, bardzo lekko i przyjemnie. Świetne scenki rodzajowe i kocie perypetie. Chociaż zwierząt i papierosów w łóżku to ja bym w życiu nie zniosła! Do tego dochodzi jeszcze budowa domu i problemy z Eksiem oraz przezabawne teksty prawie dorosłej córki Tosi! Szkoda tylko, że ten kontakt miedzy mamą a córka jest taki ciężki. Miłe czytadło pochłonięte zostało przeze mnie migiem. Myślę, że warto przeczytać tę książkę. Gorąco polecam! Filmu nie widziałam.








Po przeczytaniu „Ja wam pokażę” można wpaść w błogostan kobiety spełnionej i szczęśliwiej matki, nieco roztrzepanej, ale radzącej sobie gospodyni we własnym domu. Książkę przeczytałam równie szybko jak pierwsza część. Natychmiast wciągnięta w cieplutki, prześmieszny świat Judytki zwanej przez ciotkę angielke  „Dżudi” :). W książce odnaleźć można więcej polskiej rzeczywistości a miej romansu! Zaskoczył mnie tylko koniec. Historia jakby nagle się urywa, pozostawiając czytelnika z pewnym niedosytem.




Kolejna ksiażka Grocholi troche mnie rozczarowała! Wierzcie mi, że po tej lekturze zastanawiałam sie o czym to było!??  Bo tak naprawdę ta książka sprawiała wrażenie jakby była o niczym. Z przykrością muszę stwierdzić, że książka jest nudna, dzieje się w niej niewiele i strasznie ciągnie się w czasie. Na pochwałe zasługuja jedynie dialogii mamy i taty - są bezkonkurencyjne :)  Zastanawiam się czy parafrazując Republikę - na pierwszej stronie nie powinien znaleźć się napis „Ta książka napisana została dla pieniędzy”. Generalnie odradzam.

Reasumując - ksiażki Katarzyny Grocholi czyta się lekko i szybko. Jest to dobra lektura dla zapracowanych żon i matek. Grochola nazywa po imieniu to, co my same często boimy się nazwać. Świetna lektura na wakacje, jak przelotny romans - do niczego nie zobowiązuje ;)  Myśle, że kiedyś jeszcze sięgnę po kolejne części przygód Judytki i Tosi! Ale na razie to mi wystarczy!

Pozdrawiam wszystkie mole ksiażkowe ;)
Marcia